Isle of Dogs (2018) (TV36)

ขับรถไปหนึ่งชั่วโมงเพื่อดูสิ่งนี้และมันก็คุ้มค่า! คนเกียจคร้านมันไม่ได้เปิดตัวในวงกว้างในคราวเดียว แต่ทำให้เรามีโอกาสใหม่ที่จะได้สัมผัสกับโรงละครที่แตกต่างออกไป พล็อตนั้นดีและขยายออกไปอีกเล็กน้อยตลอดทั้งเรื่องที่ผ่านมาสิ่งที่คุณรู้จากตัวอย่าง - แต่ไม่ถึงขั้นสับสนหรือคิดอย่างถี่ถ้วน แอนิเมชั่นตัวละครและทิวทัศน์นั้นน่าทึ่งมาก ฉันอยากดูมันอีกครั้งเพราะเราต้องนั่งแถวหน้าทำให้ยากที่จะเก็บรายละเอียดทั้งหมดบนหน้าจอขนาดใหญ่ให้ใกล้มาก ฉันจะไม่รบกวนการนำเด็กที่อายุต่ำกว่า 13 ปีหรือมากกว่านั้นเพราะสมควรได้รับคะแนน PG-13 คำพูดของผู้ใหญ่บางคนสาบานเล็กน้อยเลือดและภาพของการบาดเจ็บ ฯลฯ อย่างไรก็ตามสิ่งที่สำคัญกว่านั้นนี่ไม่ใช่หนังตลกสำหรับเด็กที่ตบเข่า มันมีจังหวะที่ดีและฉันก็ไม่เคยเบื่อ แต่การก้าวอาจจะช้าเกินไปและไม่มีความตลกสำหรับเด็ก ๆ อย่างไรก็ตามผู้ใหญ่จะชื่นชอบภาพยนตร์เรื่องนี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งหากคุณมีสิ่งที่ต้องหยุดเคลื่อนไหว หากคุณเป็นสตรีนิยมหรือวิพากษ์วิจารณ์การอ้างอิงทางวัฒนธรรมอาจจะไม่ต้องกังวลเพราะภาพยนตร์เรื่องนี้แสดงให้ผู้คนเห็นในบทบาท "แบบฉบับ" ของพวกเขาและหนึ่งในบุคคลสำคัญคือชาวอเมริกันที่พยายามจะโน้มน้าวมวลชน ฉันเกลียดที่ฉันต้องพูดถึงเรื่องนี้ ... แค่สนุกกับภาพยนตร์ที่ยอดเยี่ยม!

Isle of Dogs เต็มไปด้วยภาพที่ชวนน้ำลายสอการผลิตที่น่าทึ่งและแอนิเมชั่นสต็อปโมชั่นที่ไร้ที่ติ Isle of Dogs ฉายแววว่าเป็นหนึ่งในภาพยนตร์แอนิเมชั่นที่ดีที่สุดเท่าที่เคยสร้างมาในทางเทคนิคและอาจเป็นภาพยนตร์ที่ดีที่สุดโดย Wes Anderson ผู้สร้างภาพยนตร์ที่มีเอกลักษณ์และมีสไตล์ ภาพยนตร์เรื่องนี้ดำเนินเรื่องที่ซับซ้อนอย่างไม่คาดคิดได้ดีแม้ว่าจะไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ตัวเอกหลัก ตัวละครอย่าง Atari และ Koboyashi ขาดบุคลิกไม่เพียงเพราะอุปสรรคทางภาษาและตัวละครกระดานชนวนที่ว่างเปล่าของ Anderson แต่ยังเป็นเพราะไม่มีเวลาที่ใช้ในการสำรวจพวกเขามากพอเมื่อเทียบกับบทบาทสนับสนุนอื่น ๆ ฉันรู้สึกว่าถ้าหนังยาวกว่านี้อีก 10 นาทีเราจะได้เห็นความสัมพันธ์ที่เข้มข้นขึ้นและตัวละครต่างๆได้รับการสำรวจมากกว่าที่เป็นอยู่แทนที่จะทุ่มเทเวลาไปกับการสนับสนุนตัวละครที่รู้สึกเหมือนตัวละครเอกเช่นกันดังนั้นภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเต็มไปด้วยตัวละครด้านข้างและไม่มี โฟกัส. อย่างไรก็ตามเรื่องนี้ "Isle of Dogs" ยังคงให้ความรู้สึกพิเศษงดงามมีแรงบันดาลใจและอบอุ่นใจ สุนัขเหล่านี้เป็นที่ชื่นชอบและน่าดึงดูดใจและทุกเฟรมของภาพยนตร์ให้ความรู้สึกราวกับว่าได้รับการดูแลทั้งหมดในโลกนี้ ทีมผู้ผลิตที่น่าทึ่งต้องได้รับการยกย่อง การแสดงทุกครั้งทำได้ดีรวมถึงนักแสดงเด็กด้วย แม้ว่า Isle of Dogs จะมีสัตว์ที่น่ารักมากมายและมีลักษณะแปลก ๆ เหมือนเด็ก แต่ก็ไม่ใช่ภาพยนตร์สำหรับเด็กเล็กอย่างแน่นอน ด้วยการมีส่วนร่วมส่วนใหญ่มาจากเนื้อเรื่องที่ขับเคลื่อนด้วยบทสนทนาและโทนสีเข้มโดยรวมที่มีการอ้างอิงถึงการกินเนื้อคนการฆ่าตัวตายการฆ่าตัวตายและการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ที่เข้มข้นอย่าพาลูกวัย 7 ขวบมาดูหนังเรื่องนี้ แต่อย่าพาลูกวัยรุ่นไปดู . สรุปได้ว่า Isle of Dogs เป็นผลงานชิ้นเอกทางเทคนิคที่ไพเราะขับเคลื่อนด้วยสุนทรียภาพซึ่งในขณะที่ขาดความลึกของตัวละครและน้ำเสียงที่สม่ำเสมอ (เช่นเดียวกับการตวัดของแอนเดอร์สันส่วนใหญ่) ก็ยังคงเป็นสิ่งที่ต้องจับตามองสำหรับคนรักภาพยนตร์และวัยรุ่นและคนอื่น ๆ

Wes Anderson ไม่ใช่คนแปลกหน้าสำหรับแอนิเมชั่นสต็อปโมชั่นดังที่จัดแสดงโดย 'Fantastic Mr Fox' ที่วิจิตรตระการตา อย่างไรก็ตามในขณะที่ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการร่วมทุนครั้งแรกของแอนเดอร์สันในแอนิเมชั่นซึ่งถือได้ว่าเป็นการทดลองในสื่อ 'Isle of Dogs' เป็นความสมบูรณ์แบบของสื่ออย่างไม่ต้องสงสัย ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นงานศิลปะที่มีชีวิตและหายใจได้ในรูปแบบสูงสุดด้วยคุณภาพสูงสุด เห็นได้ชัดว่าทุกเฟรมถูกสร้างขึ้นมาอย่างประณีตเพื่อความงดงามเนื่องจากมักจะมีบางสิ่งที่น่าสนใจเกิดขึ้นในฉากหลังเช่นเดียวกับฉากหน้าไม่ว่าจะเป็นการถ่ายภาพแยกหน้าจอการแปลด้วยภาพบทสนทนาภาษาญี่ปุ่น การใช้แอนิเมชั่นวาดด้วยมืออย่างชาญฉลาดสำหรับจอภาพและหน้าจอทีวีหรือแม้แต่ท่าทางเรียบง่ายของสุนัขเองที่ทำให้พวกมันรู้สึกเหมือนจริง สิ่งนี้จะสร้างการตั้งค่าที่ไม่ซ้ำกันสองแบบ ดินแดนรกร้างว่างเปล่าของเกาะแทรชและมหานครดิสโทเปียของเมืองเมกาซากิซึ่งทั้งคู่ต่างก็หลงใหลในการชมซึ่งกันและกัน ตามปกติในภาพยนตร์แอนเดอร์สันเนื้อเรื่องหลักมุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ที่กำลังพัฒนาระหว่างบุคคลกลุ่มเล็ก ๆ เช่นพ่อและลูกหรือเจ้าหน้าที่อำนวยความสะดวกและล็อบบี้บอย ในกรณีนี้มันเป็นความผูกพันที่ไม่เหมือนใครที่ใช้ร่วมกันระหว่างเจ้านายกับสุนัขของพวกเขาโดย Atari Kobayashi และ Chief ซึ่งได้รับการแสดงอารมณ์โดย Bryan Cranston ซึ่งแตกต่างอย่างสมบูรณ์แบบกับเสียงเดียวของสุนัขที่เหลือ ความโค้งของตัวละครของหัวหน้าจากการหลงทางที่ชั่วร้ายไปสู่ผู้สมรู้ร่วมคิดที่ภักดีต่อ Atari คือสิ่งที่ก่อให้เกิดศูนย์อารมณ์ที่อบอุ่นและขมขื่นไปจนถึงการดำเนินการที่เย็นชาของภาพยนตร์ ซึ่งแตกต่างจากภาพยนตร์แอนเดอร์สันแม้ว่าจะเป็นโทนเสียงในขณะที่มันยังคงเล่นโวหารอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ก็เป็นการแลกเปลี่ยนความแปลกประหลาดตามแบบฉบับของเขาสำหรับความรู้สึกถึงอันตรายและความหวาดระแวงที่เกิดขึ้นจากการเดินทางของสุนัขซึ่งช่วยให้มีอารมณ์ขันที่มืดมิดอันโอชะ ดังนั้น 'Isle of Dogs' จึงดูเหมือนเป็นหนึ่งในภาพยนตร์ที่มืดมนของ Anderson มีปัญหาเฉพาะเกี่ยวกับการเว้นจังหวะและโครงสร้างเรื่องราวโดยเฉพาะในการแสดงครั้งแรกอย่างไรก็ตามฉันพบว่าสิ่งนี้มีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับความรู้สึกที่ยิ่งใหญ่อย่างต่อเนื่องที่ส่งมอบอย่างต่อเนื่องโดยความงดงามของภาพบนจอ ประสบการณ์ที่น่ายินดีที่สุดที่โรงภาพยนตร์ในปีนี้